• Als de auteur in de tekst genoemd wordt (bijvoorbeeld als onderwerp van de zin), staat alleen het jaar tussen haken.

• Wordt naar een specifiek onderdeel van de bron verwezen, wordt een paginanummer of hoofdstuk gebruikt. Dit geldt niet alleen voor een quote of een specifiek getal, maar ook wanneer je een idee uit een bepaald deel van een bron haalt. In veel gevallen geef je dus wel paginanummers weer. Voor de verwijzing naar 1 pagina gebruik je p., voor meerdere pagina’s pp.

Bij één of twee auteurs geldt: vermeld ze beide in de tekst. Als de auteursnamen tussen ronde haken staan gebruik je een ampersand (&). Je gebruikt ‘en’ of ‘and’ wanneer de auteurs in de tekst genoemd worden.

 

Bij drie, vier of vijf auteurs geldt: bij de eerste verwijzing worden alle auteurs vermeld, gescheiden door een komma. Voor de naam van de laatste auteur staat een ampersand (&). Bij volgende verwijzing wordt alleen de eerste auteur vermeld, gevolg door ‘et al.’

 

Zes of meer auteurs: alleen de eerste auteur wordt vermeld, gevolg door et al., dus ook bij de eerste verwijzing in de tekst.

Bij een verwijzing naar meerdere publicaties op één plek in de tekst, worden deze:

• achter elkaar tussen haakjes weergegeven
• gescheiden door een puntkomma en een spatie
• gealfabetiseerd, dus wordt de volgorde gehanteerd zoals die ook in de literatuurlijst voorkomt.

 

Bij meerdere bronnen van dezelfde auteur worden de oudste publicaties eerst vermeld. Bij meerdere bronnen van dezelfde auteur in hetzelfde jaar wordt het jaartal gevolgd door opeenvolgende letters van het alfabet (zowel in de tekst als in de literatuurlijst).

Bij rapporten vermeld je in principe de namen van de individuele auteurs. Die staan meestal vermeld op de titelpagina of het colofon.

Indien er geen individuele auteurs genoemd worden, dan vermeld je de organisatie, bijvoorbeeld het Sociaal en Cultureel Planbureau of een ministerie.

Sommige organisaties hebben een officiële afkorting. Vanaf de tweede bronvermelding in de tekst mag je die gebruiken. Vermeld de eerste keer de volledige naam gevolgd door de afkorting tussen vierkante haken.

Als er geen auteur bekend is en ook geen organisatie, wordt naar de publicatie verwezen met de eerste woorden van de titel (of de hele titel als deze kort is). Titels van artikelen, hoofdstukken uit boeken en webpagina’s krijgen aanhalingstekens; titels van tijdschriften, (woorden)boeken en rapporten worden gecursiveerd (dit komt zelden voor).

 

Soms is het nuttig om stukken tekst van een ander letterlijk over te nemen in jouw tekst. Redenen hiervoor kunnen zijn:

• Het tekstfragment sluit precies aan bij wat jij wilt zeggen en is uitzonderlijk scherp geformuleerd;
• Het opnemen van het citaat verluchtigt de tekst en maakt het daarmee aantrekkelijker om te lezen;
• Het citaat komt uit je verzamelde data (bijvoorbeeld uit een interview).

Een stelregel is: neem alleen citaten op wanneer je het zelf niet beter kunt zeggen.

 

Kijk uit met het gebruik van teveel citaten. Teveel citaten in een tekst leiden namelijk tot:

•  Een slechte leesbaarheid omdat de tekst bestaat uit losse citaten die ‘aan elkaar gepraat’ worden;
• De indruk dat je niet voldoende inzicht hebt in de literatuur en geen eigen ideeën hebt;
• Problemen met de auteursrechten, wanneer je de toegestane hoeveelheid vrij over te nemen werk overschrijdt.

---

Een citaat van minder dan veertig woorden wordt tussen aanhalingstekens geplaatst.

 

Een citaat van veertig woorden of meer wordt in zijn geheel ingesprongen. Let op:

• Het citaat begint op een nieuwe regel,
• Er worden geen aanhalingstekens gebruikt,
• Het paginanummer komt na de punt en wordt zelf niet gevolgd door een punt,
• Verwijzingen binnen citaten worden overgenomen, maar komen niet terug in de literatuurlijst.

 

Citaten moeten ongewijzigd worden overgenomen. Het is wel toegestaan om:

• Stukken uit een citaat weg te laten en deze te vervangen door een weglatingsteken, namelijk (…),
• Een woord of woorden te benadrukken door een cursivering, gevolgd door de vermelding [cursivering toegevoegd] of [ emphasis added],
• Om ter verduidelijk tekst toe te voegen [tussen vierkante haken].

Onder persoonlijke communicatie vallen:

• privébrieven
• memo’s
• e-mails
• (telefoon)gesprekken
• persoonlijke interviews, etc.

Deze informatie kan door de lezer niet worden achterhaald en wordt daarom niet opgenomen in de literatuurlijst. Deze informatie is daarom ook niet controleerbaar, dus wees spaarzaam in het gebruik.

Wanneer je informatie wilt gebruiken uit hoorcolleges, ga dan op zoek naar publicaties van de spreker of literatuur waar de spreker naar verwijst. Persoonlijke communicatie die gearchiveerd is, wordt wel opgenomen in de literatuurlijst. Denk aan brieven, ongepubliceerde manuscripten, knipsels, opnamen of transcripties van interviews etc. die zijn opgenomen in een archief of een collectie.

Soms heb je informatie verkregen uit een publicatie via een secundaire bron en krijg je de oorspronkelijke tekst niet te pakken. In dat geval verwijs je ‘indirect’. Probeer dit wel te beperken. Het verdient de voorkeur om bronnen te gebruiken die je zelf geraadpleegd hebt. Dan weet je ook zeker dat je de bron goed geïnterpreteerd hebt.